Het was een uitdagende fietstocht! Fysiek ben ik tot het uiterste gegaan van wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Mentaal had ik wat minder last. Het elke dag zoeken naar overnachting mogelijkheden vond ik wel een ding. Vooral in Denemarken waren de B&B’s en hotels niet alleen schaars maar ook nog eens goed gevuld. Dat gaf wel wat ongemakkelijkheid maar uiteindelijk is het elke avond gelukt. Dat heb ik ook altijd volgehouden, het lukt altijd om een slaapplaats te vinden. Ik ben zelfs in staat, wanneer het echt niet anders zou kunnen, aan te bellen bij mensen. De camping spullen gaan volgende keer niet meer mee. Na een dag van inspanning wil je gewoon in een bed slapen. That is the dividend of life!
Een van de mooiste routes om te fietsen vond in de noord-hollandse duinkust, Borkum, Jutland en Samsø. Vooral het eiland Samsø vond ik bijzonder, glooiend, prachtige kustlijnen en veel kunstateliers. De fietspaden in Denemarken zijn meer dan oke. Ik heb niet altijd de nationale fietsroutes gevolgd maar dat zou ik de volgende keer zeker doen. Hoewel je soms een graspad of een grindpad moet kunnen verdragen! Als je sneller wil dan dat fiets je langs de provinciale wegen. Ik moet zeggen dat er niet al te hard wordt gereden en dat ze echt rekening houden. Ook in Kopenhagen wordt er veel rekening gehouden met fietsers, erg veel en duidelijke fietspaden.
Borkum vond ik speciaal omdat het zo speciaal eiland is. Ik ben op veel Waddeneilanden geweest maar Borkum is echt anders. Het is een mix van zuid-Frankrijk, Duitsland en misschien wel iets weet Europees. Heel apart eiland. Ik ben er geen Nederlander tegengekomen. Leuk is om je auto neer te zetten bij Eemshaven en met de fiets de overtocht te maken naar Borkum. Je kan het hele eiland rond fietsen.
Qua overnachtingen heb ik niet te klagen gehad. Alle plaatsen waren schoon en comfortabel. Een aantal sprongen er toch uit en die ga ik toch noemen. De B&B bij Zwarte Haan, zo geweldig en echt de moeite waard om samen eens naar toe te gaan. Goed restaurant in de buurt!! Het hotel in Samsø, prachtig hotel en erg fijn terras met mooie wijnen. Het hotel in Horsens, erg plezierig om daar overnacht te hebben. Klapstuk was wel het hotel in Kopenhagen, ik had daar iets meer naar comfort gekeken en ook gekregen. Een van de beste hotels die ik ooit heb ervaren. De mindere goden ga ik niet noemen, allen waren schoon en met liefde!
Waarom Kopenhagen, het was niets meer dan een uitdaging. Daar hou ik van, mezelf tot het uiterste brengen en dan kijken hoe ik reageer. Kopenhagen was echt een uitdaging, ook achteraf. Ik heb zwaar afgezien zowel metaal als fysiek. Niet alleen de route was het doel maar ook het fysieke aspect. Ik kan zeggen dat ik erg diep ben gegaan naar ik heb er ook zoveel voor terug gekregen. Ik had een bepaald beeld bij de Deense bevolking en dat beeld is bevestigd. Wij linken met Denen. Ik heb ze leren kennen als zeer vriendelijk, geïnteresseerd en hulpvaardig. ze houden van hun vrijheid en zijn oprecht. De Denen die ik in die 2 weken heb gesproken voldoen aan dat profiel. Voor mij een reden om terug te komen maar dan de nationale fietsroutes te doen.
En dan Kopenhagen, mijn doel. Een enkel keer gedacht wat doe ik mijzelf aan. Serieus getwijfeld. Het voelde voor mij, als iemand met hoogte vrees, dat hoe hoger ik topografisch ging, des te hoger ik op een ladder stond. Soms vond ik het spannend. Steeds maar hoger en dat kale landschap met die wind. Pas toen ik op hoogte was en horizontaal ging viel dat gevoel weg. Mijn verbazing hoe leuk Kopenhagen was vergat al dat wat ik eerder had gevoeld. Wat heb ik genoten van Kopenhagen. Een internationale stad wat zoveel te bieden heeft aan musea, kunst, architectuur en gezelligheid. Ik kan een ieder aanbevelen om naar Kopenhagen te gaan, liefst in de zomer. Je gaat er geen spijt van krijgen. En 1 tip, huur een fiets. Ga niet wandelen ofzo. Je mist zoveel.
Het fysieke onderdeel van deze trip wil ik toch wel apart noemen. Wat in Schotland de regen was is in deze reis absoluut de wind. Hoewel ik een eBike heb, sommige noemde me dat nog, kan en wil ik niet in de maximale ondersteuning fietsen. Enerzijds omdat de accu met 250 kg ondersteuning zo op is maar ook omdat het dan te makkelijk wordt. Ik heb vooral in de 2e van de 4 ondersteuningen gefietst. Na Kopenhagen heb ik ook vaak in de 3e, vooral vanwege fysieke ongemakken, gefietst. De wind was niet mijn vriend deze reis. Het klinkt een beetje zielig maar ik heb de wind zelden in de rug gevoeld. Wanneer ik dat voelde reed ik vaak verkeerd!
En dan diegene die mij blog hebben gevolgd en mij een berichtje stuurden. Heel hartelijk bedankt. Ik vond het fijn om een bericht te krijgen. Het voelde voor mij dat ik deze reis niet alleen aan het maken was. Met veel plezier heb ik mijn dagelijkse beslommeringen beschreven, niet altijd even positief maar wel zoals ik het voelde op het moment.
Het is einde reis nu en einde blog! Denemarken, met een slik in mijn stem, zeg ik, Tag, vi ses næste gang!!
Recente reacties